AKİDE ŞEKERİ

Günün iyisi : rengarenk şıkır şıkır akide şekerleri. Ne zamandır canım çekiyordu. Aslında Selim İleri'nin "Evimizin Tek Istakozu"nda okuduğumdan beri:

"Benim favorim tarçınlısıdır. Tarçınlıyı şimdilerde, Kadıköyü Feneryolu'ndaki Cemilzade'den aldıkça hazlar içinde tadıyorum.
Eski favorim limonluydu. Cemilzade'nin yaklaşık doksan yıllık yöntemle hazırladığı limonlu, sapsarı, yarı saydam bir kehribar damlasıdır. Hatırladığım, Hacıbekir'inki, içinden beyaz ve sedefli limon 'çubuk'ları geçen, farklı kesimde limonlu akide şekeriydi.
Nanelisinde, çileklisinde o sedefsi renk artık uçuk yeşili, filizisi ve çilek pembesiyle bir genç kızın oje koleksiyonunu andırır. Sakızlı, beyaz sedef ojeyse, turuncuya çalanı portakal çiçeği kokar...
Yine de varsa yoksa tarçınlı. Hiç eksik etmem. Günde bir tarçınlı, ilaç yerine. Kızıl alev püskürmesiyle kavanozunda durur. Keskin tarçın kokusu genzinizi yine kızıl alev püskürmeleriyle yalar."

Benim en sevdiklerim fındıklı ve tarçınlı. Ankara'nın meşhur Ali Uzun Şekercisi'nden. Annemler küçükken, ninem bayram için badem ezmeleri alırmış ordan. Biz de bugün annemle kendimize akide şekeri, nineme de sakızlı lokum aldık. Haliyle şu anda da ağzımda akidelerden geveleye geveleye yazıyorum. Ama biri beni şeker komasına girmeden durdursun artık!